η προσφορά δεν σταματά με την αποστρατεία

Η συνταξιοδοτηση είναι για τους περισσότερους η αρχή μιας νέας ζωής . Συνήθως οι περισσότεροι πέφτουν στην παγίδα της απραξίας , η οποία έχει την μεγαλύτερη ευθύνη για την πρόωρη γήρανση .Υπάρχουν πολλά πράγματα πού ένας άνθρωπος μετά την σύνταξη του μπορεί να κάνει. Η εμπειρία αλλά και η γνώση που απέκτησε από τον εργασιακό του βίο, είναι πολύ μεγάλη και εάν αυτή την αξιοποιήσει, τα αποτελέσματα θα είναι όχι μόνο γι αυτόν , αλλά και για τους άλλους γύρο του τελεία. Υπάρχουν συνάδελφοι που ασχολούνται με τα κοινά ,σαν Δήμαρχοι η δημοτικοί σύμβουλοι , σαν μελή συλλόγων και προσφέρουν στην πατρίδα και στο κοινωνικό σύνολο γιατί έτσι έχουν μάθει από τις στρατιωτικές σχολές όπου αποφοίτησαν ( ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΠΑΝΤΑ) . Ένας από αυτούς είναι και ο Λγος(ΠΒ) Αναστάσιος Δημητριάδης  τάξεως ΣΜΥ 74 Β

ο οποίος όταν έβγαλε την τιμημένη στολή του Ελληνα Αξιωματικού φορεσε την στολή του εθελοντή της διατήρησης της ιστορίας μας .  Η αγάπη του αλλά και οι τεχνικές του γνώσεις του έδωσαν την δυνατότητα να ψάχνει να βρίσκει παλαιά αντικείμενα που η φθορά του χρόνου ήταν εμφανή επάνω τους και να τους δίνει  ξανά ζωή για να μπορούν οι νεώτερες γενεές να έχουν μια εικόνα από την τεχνολογική ιστορία  . στην προσωπική του σελιδα στο fb O Παλιατζης  https://www.facebook.com/groups/734536503263025/about/
αναφερει << Αγάπη για τα παλιά και η επαναλειτουργια τους Θελω μαζι σας να την μεγαλωσουμε και να δειξουμε στους νεωτερους τα εργα μας πως ζουσαμε τι φτιαχναμε Θελω και δικα σας παλια να κανετε αναρτηση>>

Πολλά παλαιά αντικείμενα τα οποία πολλοί από εμάς δεν τα έχουμε δει στα χεριά του Τάσου πήραν ξανά ζωή . ένα παλιό  γραμμόφωνο μετά από πολλά χρόνια σιωπής έδωσε ξανά την υπεροχή μελωδία  του

πριν

και μετα 

μια παλιά vespa  κάνει πάλι ταξίδια 

και πολλά άλλα αντικείμενα

μπορούμε να γράφουμε ώρες για τα αντικείμενα που στα χέρια του πήραν ξανά ζωή . Πρόσφατα ο Τάσος έδειξε έμπρακτα , ότι μετά την ενεργό υπηρεσία και την προσφορά στην πατρίδα , ο Ελληνας Αξιωματικός δεν σταματά να προσφέρει και  στο κοινωνικό σύνολο , αναλαμβανοντας να επισκευάσει,  ένα παλαιό ρόλοι σύμβολο της πόλης της Κομοτηνής,  που μετά από δεκαπέντε χρόνια σιωπής,  άρχισε να λέει ξανά την ώρα σε αυτή την όμορφη πόλη . 

Σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχα μαζί του μου είπε   «Ασχολούμαι με αυτά που έχουν πεθάνει. Έχω πάρει μια βέσπα του ’56 στα χέρια μου, και έχω και μια βέσπα του ’72, τις οποίες θα κάνω αναπαλαίωση, για να μένουν ζωντανές, γιατί αποτελούν και κομμάτι της ιστορίας» και πρόσθεσε ακόμη οτι θα συνεχίσει να κάνει αυτό που αγαπά για να αφήσει στην νέα γενιά ένα δείγμα από την ιστορία μας  .